GÜZEL BİR HAYAT

Onk. Dr. Haluk Nurbaki' den gerçek bir hatıra:

Ben, 40 yıllık bir kanser uzmanı olarak maddeyi aşan sayısız Olayla
karşılaştım ve bunları, o olaya şahit olanlarla birlikte belgeleyerek özel
bir arşiv yaptım. Bunlardan 1976 yılında yaşanmış bir olayı size nakletmek
istiyorum. Kanser hastanesinde başhekimken Serap adında genç bir hanım
hastam vardı. Bu hastam göğüs kanserine yakalanmış ve tedavi için yurt
dışına gitmek istemesine rağmen, bazı formaliteler sebebiyle o imkanı
bulamamıştı. Serap' ı özel bir ilgiyle bizzat ben tedavi altına aldım. Ve
kısa bir süre sonra da iyileştiğini gördüm. Ancak Serap' ın da bütün diğer
kanserliler gibi ilk 5 yıllık süreyi çok dikkatli geçirmesi gerekiyordu.
Bir iş kadını olan Serap, 4 yıl kadar sonra 1 ihale için İzmir'e gitmek
istedi. Kış aylarında olduğumuz için uçakla gitmesi şartıya kabul ettim.
Maalesef bilet bulamamış ve benden habersiz bindiği otobüsün kaza
geçirmesi üzerine 6 saat kadar mahsur kalmış. Dönüşünden kısa 1 süre
sonra kanser, kemik ve akciğerine yayıldı. Serap bacak kemiklerindeki
metastaz nedeniyle yürüyemez hale gelirken, hastalığın akciğerdeki
tezahuru sebebiyle de devamlı olarak oksijen cihazı kullanıyor ve
söylediği her kelimeden sonra ağzını o cihaza yapıştırarak nefes almak
zorunda kalıyordu. Evine gittiğim gün, yine güçlükle konuşarak:
-''Doktor bey,'' dedi.
-''Ben size...dargınım.''
-''Niçin?" diye sordum.
-"Siz...dindar bir insanmışsınız. Niçin bana da, ALLAH 'ı, ölümü,ahreti
anlatmıyorsunuz?"
Dini inançlarının çok zayıf olduğunu bildiğim için bu teklifi karşısında
oldukça şaşırdım. O'nu üzmemeye çalışarak:
-"Doktora ulaşmak kolaydır'' dedim.
-''Parayı bastırdın mı istediğine tedavi olursun. Ancak iman tedavisi için
gönülden istek duymalısın..."
Konuşmaya mecali olmadığından
-"Ben o isteği duyuyorum"
manasında başını salladı. Artık ümitsiz bir tıbbi tedavinin yanı sıra,
ebedi hayatın ve saadetin reçetesi olan iman derslerimiz başlamış ve
dersler "hızlandırılmalı öğretime" dönmüştü. Anlattığım iman hakikatlarını
bütün ruhuyla meczediyor ve arada bir soru soruyordu. Vefatına bir hafta
kala:
-"Doktor bey,'' dedi. ''Ben ölürken ne söylemeliyim?"
-"Senin durumun çok özel" dedim.
-''Kelime-i Şahadet sana uzun gelir. O anı fark edince ''Muhammed''
(s.a.v) sana yeter."
O, haliyle tebessüm ederek yine başını salladı. Çok ıstırabı olduğu için
Serap' a sürekli morfin yapıyor ve O' nu uyutmaya çalışıyorduk. Ben, bir
iş seyahati sebebiyle bir müddet ziyaretine gidemedim. Dönüşümde annesi
telefon ederek:
-"Serap, bir haftadır morfin yaptırmıyor." Dedi.
-"Sabahlara kadar inliyor ve çok ıstırap çekiyor.
Hemen eve gittim ve iğne yaptırmamasının sebebini sordum. Aldığım cevabı
hala unutamıyor ve hatırladıkça ürperiyorum.
-"Ya morfinin tesiriyle ölüme uykuda yakalanır ve son nefeste "Muhammed"
diyemezsem?. İşte Serap, böyle bir hanımdı. Bu arada benden istihareye
yatmamı ve eğer bir kaç gün daha ömrü varsa, son günü uyanık kalacak
şekilde morfin yaptırılmasını rica etti. Ben hiç adetim olmadığı halde
cuma gününe rastlayan o gece istihareye yattım ve Serap' ın acizliği
hürmetine sandığım salı gününe kadar yaşayacağına dair işaret sezdim.
Ertesi gün O'na:
-"Hiç korkma!" dedim.
-"İğneyi vurdurabilirsin. Ve Serap bir veda niteliği taşıyan bu
görüşmemizde son sorusunu da sordu:
-"Doktor bey...Azrail bana nasıl görünecek?"
-"Kızım," dedim.
-"O bir melek değil mi? Hiç merak etme, sana yakışıklı bir prens gibi
gelecektir."
Salı günü Serap'ın ağırlaştığı haberini alınca hemen eve gittim. Ancak
vefatına yetişememiştim. Ailesi tam manasıyla perişandı. Sadece kendisine
uzun müddet bakan dindar bir hanım akrabası ayaktaydı ve beni görünce
yanıma gelerek :
-"Doktor bey, biliyor musunuz , bu evde biraz önce bir mucize
yaşandı!"dedi ve devam etti:
-Serap, bir saat kadar önce oksijen cihazını attı ve "yataktan kalkması
imkansız"denmesine rağmen kalkarak abdest aldı, iki rekat namaz kıldı.
Bütün ev halkı hayretten donup kaldık. Ve kelime-i Şahadet getirerek vefat
etmeden biraz önce de:
-"Doktor beye söyleyin, dedi. Azrail, O'nun söylediğinden de güzelmiş.!!!!